🏫 Romboutscollege – Geschiedenis & Herinnering

Het Romboutscollege in Brunssum was van 1965 tot 2020 een vertrouwde plek voor generaties leerlingen.
Een school met een ziel, gebouwd op kennis en betrokkenheid.
Vernoemd naar de franciscaanse pater Damascenus Rombouts, begon het verhaal bescheiden — als dependance van het Bernardinuscollege in Heerlen.

In september 1965 startten de eerste lessen in een houten noodgebouw aan de Brederostraat, op de grens van Brunssum en Heerlen. Al snel groeide de school, en een tweede houten gebouw aan de Vondelstraat volgde. Maar de leerlingen bleven komen, en de noodgebouwen kraakten onder het enthousiasme van hun bewoners.

In 1978 begon de bouw van een permanent stenen gebouw aan de Schoolstraat, dat twee jaar later werd geopend.
Naast de school verrees een gloednieuwe sporthal — symbool van groei en toekomst. Toch was zelfs dat nog niet genoeg.
Een deel van de oude jongensschool St. Vincentius werd erbij gehuurd, en opnieuw verschenen noodlokalen op het binnenterrein.

Tot 1990 bood het Romboutscollege alleen havo- en atheneum-onderwijs, maar met de fusie met de Mavo Bronsheim werd het volledige onderwijsspectrum mogelijk.
Een aantal jaren later, in 2005, volgde een grote verbouwing en nieuwbouw, waarbij de leerlingen tijdelijk les kregen in het oude LTS-gebouw aan de Prins Hendriklaan.
De Openbare Bibliotheek Brunssum kreeg er een plek naast, en de samenwerking tussen onderwijs en cultuur kreeg letterlijk vorm — via een trap die leerlingen toegang gaf tot boeken, ideeën en inspiratie.

In 2006 ging het Romboutscollege samen met het Emmacollege, Broeklandcollege en Sint-Janscollege op in het samenwerkingsverband Carbooncollege, dat in 2012 verderging onder de naam LVO-Parkstad.
Toch bleef de school in Brunssum zijn eigen karakter behouden — warm, menselijk, met de handen uit de mouwen en het hart op de juiste plek.

Vanaf 2017 hing sluiting in de lucht. De gemeente probeerde het tij nog te keren, maar in de zomer van 2020 sloot het Romboutscollege definitief zijn deuren.
In het gebouw is sindsdien de Eerste Opvang Anderstaligen gevestigd — een nieuwe generatie vult dezelfde gangen, op een andere manier, met nieuwe verhalen.

---

👨‍🏫 Een persoonlijke herinnering

Voor mij was het Romboutscollege in het begin meer dan een werkplek.
Het was een atelier vol leven — een plek waar creativiteit en menselijkheid elkaar vonden.
Ik mocht er tientallen jaren werken, lesgeven, leren en ontdekken.

Later, binnen het vakgebied Techniek, werkte ik aan diverse Europese projecten zoals Vasco da Gama, Visions of Europe en Leonardo. Daardoor ontmoette ik collega’s uit heel Europa en zag ik leerlingen groeien tot jonge mensen met lef, nieuwsgierigheid en verbeelding.
Het hoogtepunt?
Een groep leerlingen uit Duitsland, Portugal en Nederland die samen hun project mocht presenteren op de Wereldexpo in Lissabon.
Een moment van trots — niet alleen voor hen, maar voor het hele Romboutscollege.

Toen in 2020 het doek viel, voelde dat als het einde van een tijdperk.
Maar in mijn herinnering blijft het Romboutscollege bestaan — niet in baksteen, maar in verhalen, in mensen, in alles wat het teweegbracht.

“Een school verdwijnt niet wanneer de deuren sluiten.
Ze leeft voort in ieder die er ooit iets heeft geleerd.”